Μετραω τα βηματα μου…

Μετράω τα βήματά μου, το βλέμμα προσηλωμένο στις μύτες των παπουτσιών μη και χαθεί κάποιο βήμα, με τόση ένταση λες και κρατάω τα πόδια μου στο σωστό δρόμο με το βλέμμα, λες και αν για μια στιγμή στραφεί αλλού το βλέμμα

Το πράσινο μήλο

Μέσα σε ένα στρογγυλό, πράσινο μήλο έκρυψες τη φρεσκάδα της άνοιξης. Με τέχνη μπόλιασες τη χαρά, την αισιοδοξία, την αγάπη… Στη φλούδα του, σφιχταγκαλιασμένη με τις άγουρες ίνες έπλεξες την τόλμη. Στην ψίχα του, πότισες το άρωμα και τη γεύση του έρωτα. Και στο κουκούτσι, έκρυψες προσεκτικά

Burning soul

Το ρολόι στον τοίχο κάνει τικ τακ. Οι χτύποι του αντηχούν σα σφυριές στ’ αυτιά μου. Κάποιος εσωτερικός μηχανισμός μέσα μου μετράει τον δικό του, υποκειμενικό χρόνο στην κόλαση όπου σιγοψήνομαι. Ένας αιώνας, δύο αιώνες…

Έχω μια υποψία

Έχω μια υποψία…

Είναι παρανοϊκή, το ξέρω, μα δεν μπορώ να την ξεφορτωθώ.

Είμαι νεκρός.

Όλα όσα βλέπω, ακούω, γεύομαι, δεν είναι παρά ασώματες φαντασιώσεις ενός ασώματου εαυτού χαμένου σε κάποιο

Διακοπές στη Μέση Γη

Η Μέση Γη είναι από τους πλέον δημοφιλείς προορισμούς διακοπών, εξαιτίας όχι μόνο της πληθώρας των αξιοθέατων που προσφέρει, αλλά και της μεγάλης ποικιλίας των μοναδικών εμπειριών, αισθήσεων και ευκαιριών που χαρακτηρίζουν τον κόσμο αυτό, για κάποιον τουρίστα.

Το παλιό Ρολόι

 

Ένα μονοπάτι σπειρωτά σκαρφαλώνει γύρω από το σταυρό.

Εναλλαγές γλυκόπικρων στιγμών, γυμνά πέλματα σμιλεύουν χνάρια στη σκονισμένη γη και σταγόνες ιδρώτα στεφανώνουν φλογισμένα μάτια.

Το μικρό μαργαριτάρι

 

Το σώμα του τον πονούσε. Άρχισε, όταν του κλέψανε το μαργαριτάρι.

Μια μέρα, καιρό πριν, είχε βρει ένα όστρακο. Του φάνηκε πως δεν ήταν ένα κοινό όστρακο, μα κάτι ιδιαίτερο. Αφού βασάνισε τον εαυτό του για το τί θα μπορούσε να κάνει μ’ αυτό το όστρακο, κατέληξε σε μια ιδέα.

Πρόσεξε…

Ένας μικρός γυάλινος θόλος, γεμάτος νερό και νιφάδες. Ένα σπιτάκι, με γερτή ξύλινη στέγη κι ένα πηγάδι δίπλα. Δένδρα γύρω γύρω σε ημικύκλιο. Όλα ζωγραφισμένα με προσοχή και λεπτομέρεια.

Bleeding

 

Το νερό έσταζε αργά αργά σαν μια εικόνα που επαναλαμβάνεται σ’ ένα ανακυκλώμενο deja vu.. Πλατς… πλατς… πλατς… Κάτω από το τεπόζιτο μια μικρή, ρηχή λακούβα άπλωνε τους ομόκεντρους κύκλους στο χώμα

Explosion

 

Χτύπος καρδιάς στο σκοτάδι, σε 4/4. Ντουπ… Ντουπ… Ντουπ… Ντουπ… Κάποιος αόρατος τυμπανιστής χτυπάει νωχελικά ένα μικρό ταμπούρλο σε ρυθμό largo.

Μια αχνή φωταύγεια χαράζει λεπτές γραμμές στο σκοτάδι. Απαλές, λευκόχρυσες φλέβες φωτός τρεμοπαίζουν στον ίδιο ρυθμό με τους χτύπους της καρδιάς.