Tempe Τέλος

From regions of the sun’s half-dreamt decay,
All day the cruel rain strikes darkly down;
And from the night thy fatal stars shall frown—
Beauty, wilt thou abide this night and day ?

Roofless, at portals dark and desperate,
Wilt thou a shelter unrefused implore,
And past the tomb’s too-hospitable door
Evade thy lover in eluding Hate ?

Alas, for what have I to other thee ? —
Chill halls of mind, dank rooms of memory
Where thou shalt dwell with woes and thoughts infirm;

This rumor-throngèd citadel of Sense,
Trembling before some nameless imminence;
And fellow-guestship with the glutless Worm.

 

[The Refuge of Beauty, by C. A. Smith]

 

Αυτό το blog αρκετά κράτησε. Ίσως έπρεπε να είχα αποφασίσει ένα χρόνο νωρίτερα το κλείσιμό του. Αλλά έχοντας δεινοσαύρια αντανακλαστικά, χρειάστηκα όλο αυτό το διάστημα για να φτάσει ένα μήνυμα από το νου στην καρδιά.

Κάλλιο αργά παρά ποτέ.

Μια χούφτα άνθρωποι δώσαν νόημα σ’ αυτό τον εικονικό χώρο κι αυτούς τους ευχαριστώ ολόψυχα. Είθε να συνεχίσετε τα ταξίδια σας με τη λάμψη στο βλέμμα και το χαμόγελο στα χείλη. Εγώ θα σας θυμάμαι. Μου δώσατε πολύ χαρά με τις δικές σας καταθέσεις ψυχής.

 

The Road goes ever on and on

Out from the door where it began.

Now far ahead the Road has gone,

Let others follow it who can!

Let them a journey new begin,

But I at last with weary feet

Will turn towards the lighted inn,

My evening-rest and sleep to meet.

 

[The Road, by J. R. R. Tolkien (version 3)]

 

Αντίο.