Tempe Τέλος

From regions of the sun’s half-dreamt decay,
All day the cruel rain strikes darkly down;
And from the night thy fatal stars shall frown—
Beauty, wilt thou abide this night and day ?

Roofless, at portals dark and desperate,
Wilt thou a shelter unrefused implore,
And past the tomb’s too-hospitable door
Evade thy lover in eluding Hate ?

2010

Ήρθε η ώρα να αφήσω κι εγώ τις ευχές μου για το επερχόμενο νέο έτος που ακούει στο όνομα 2010. Ίσως να μην είναι τόσο διάσημο, τουλάχιστον στην εκκίνηση, όσο άλλα αδελφάκια του (όπως το 1492, το 1940, το 2000, ή ακόμα και το 2012) αλλά ακόμα δεν είδαμε τι θα φέρει μαζί του.

Avatar – O Cameron κάνει την έκπληξη

… Και είναι μια πολύ ευχάριστη έκπληξη.

Θα μου πείτε, χριστουγεννιάτικα avatar έβλεπες; Ε, τι να κάνουμε, ο καθείς όπως του κάτσει..

Τι έλεγα; Α ναι.. Ο Κάμερον λοιπόν κατάφερε να κάνει μια ταινία με:

O S Card’s «Το Παιχνίδι του Έντερ»

Συγγραφέας: Orson Scott Card

Τίτλος: ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ ΕΝΤΕΡ (Ender’s Game, 1977)

Εκδόσεις: ΜΕΔΟΥΣΑ, 1996

Σχόλια:   Στην πραγματικότητα εδώ υπάρχουν δύο θέματα: το βιβλίο και ο συγγραφέας. Πάντα υπάρχουν αυτά τα δύο, στην περίπτωση αυτή όμως ο συγγραφέας τραβάει λίγο περισσότερο από το συνηθισμένο την προσοχή μου. Γιατί; Επειδή είναι η πρώτη περίπτωση συγγραφέα του οποίου τα βιβλία μου έχουν αρέσει πολύ ενώ ο ίδιος μου δημιουργεί έντονα και αντιφατικά συναισθήματα.

Small pleasures…

 

 

Η πιο πρόσφατη ταινία του Κωνσταντίνου Πιλάβιου, σε σενάριο Δέσποινας Λάδη.

Ο cpil δημιούργησε και για ακόμη μια φορά  βούτηξε κι έφτασε βαθιά στην ενδοχώρα.

Σαν ευγνωμοσύνη. Για όλες τις μικρές χαρές. Σα μοίρασμα.

 

 

 (έγραψε-η-γυναίκα-που-μόλις-έστριψε-το-τελευταίο-τσιγάρο-της-ημέρας)

Αντί Επιλόγου

Περπατούσα σε σοκάκια της παλιάς πόλης, χαμένος στις αναμνήσεις περασμένων μα όχι ξεχασμένων, μηρυκάζοντας στον ουρανίσκο της καρδιάς τον απόηχο πνιχτών φιλιών όταν είδα μπροστά μου ένα μικρό, χάρτινο αεροπλανάκι απ’ αυτά που αρέσκονται να φτιάχνουν από κόλλες χαρτί τα παιδιά. Το αεροπλανάκι ήταν γερμένο και τα φτερά του τσαλακωμένα, δίπλα ακριβώς από μια λακούβα με λασπόνερα.

D for doubt

(by Αννίτα)

– Αυτό δεν είναι μία πίπα.

– Κι όμως είναι. Τη βλέπω πεντακάθαρα.

– Δεν είναι, λέμε.

– Είναι. Σίγουρα είναι.

– Το πιστεύεις απόλυτα;

κάποτε, 7:32 μ.μ.

 

 

– Πως άλλαξε αυτή η πόλη.. Δεν την αναγνωρίζω πια.

– Δεν άλλαξε η πόλη. Οι άνθρωποι αλλάξανε.

Γίνανε λιγότερο άνθρωποι.. Αλλά αυτή τη σκέψη την κράτησα για τον εαυτό μου. Ξανακοίταξα έξω από το παράθυρο. Γκρίζος ουρανός, λιγοστοί διαβάτες. Στα γύρω σπίτια, τα περισσότερα παντζούρια κλειστά.

– Έκανες βόλτα στη γειτονιά; Είδες κανένα;

Χειροποίητο Τυρόψωμο (και παρειπόμενα)

 

Οπωσδήποτε, υπάρχει κάτι εξαιρετικά απολαυστικό – ηδονικό αν μου επιτρέπετε – στο να περνάς βράδυα μονήρης (αυτό σημαίνει μόνος, αστοιχείωτοι) υπακούοντας απαρέγκλιτα στην πειθαρχία της Διάθεσης της Στιγμής.

R Heinlein’s «ΤΟ ΔΥΣΑΡΕΣΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΜΙΣΤΕΡ ΧΟΓΚ»

Συγγραφέας: Robert Heinlein

Τίτλος: ΤΟ ΔΥΣΑΡΕΣΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΜΙΣΤΕΡ ΧΟΓΚ (The unpleasant profession of Jonathan Hoag, 1941)

Εκδόσεις: ΣΥΜΠΑΝ (ΛΥΧΝΑΡΙ)

Περιλαμβάνει τα: 

Αυτοί / They (1941)

Και έχτισε ένα κυρτό σπίτι / And he built a crooked house (1940)

Γραμμή ζωής / Life – Line (1939)