ΝΟΡΒΗΓΙΚΟ ΔΑΣΟΣ – Χαρουκι Μουρακαμι

Συγγραφέας: Haruki Murakami

Τίτλος: ΝΟΡΒΗΓΙΚΟ ΔΑΣΟΣ (Norwegian Wood)

Εκδόσεις: ΩΚΕΑΝΙΔΑ

Σχόλια: Είναι δυνατόν να γράψεις γι’ αυτό το βιβλίο ουδέτερα, απρόσωπα σα να είσαι ένας υπολογιστής λογοτεχνικής αξίας; Πιστεύω, όποιος το έχει διαβάσει, θα συμφωνήσει πως όχι.

Αναπόφευκτα ταυτίζεσαι, βλέπεις αντανακλάσεις του εαυτού σου σε διάφορους χαρακτήρες του βιβλίου κι αν τα γεγονότα δε μοιάζουν μ’ αυτά της ζωής σου, η ουσία είναι ίδια, γιατί ο Μουρακάμι περιγράφει με σπάνια καθαρότητα τις ανθρώπινες σχέσεις όπως διαμορφώνονται από την ίδια τη ζωή και καταφέρνει να τις αποσυνδέσει από το κοινωνικό τους περιεχόμενο που μοιράζει απλόχερα ταμπέλες υποβιβάζοντας την αξία τους.

Έψαχνα για επίθετα που θα χαρακτήριζαν τη ματιά του συγγραφέα πάνω στον άνθρωπο. Κατέληξα σ’ ένα που μάλλον θα παρεξηγηθεί: ωμότητα. Γιατί δεν είναι ωμός με την έννοια της σκληρότητας ή της βαρβαρότητας – κάθε άλλο, τίποτε δεν θα απείχε περισσότερο από την αλήθεια – αλλά με την έννοια του αυθεντικού, έτσι όπως διαμορφώνεται από την φύση, πριν περάσει το φίλτρο της ηθικής και της κριτικής αξιολόγησης κι αποκτήσει φορτία που περιπλέκουν τα πράγματα.

Το Νορβηγικό Δάσος είναι μια μαρτυρία πάνω στον ευαίσθητο εσωτερικό κόσμο των ανθρώπων που ζούνε και ερωτεύονται και έρχονται αντιμέτωποι με την εφήμερη φύση των καταστάσεων και την περιπλοκότητα της ίδιας της ύπαρξης. Μια ιστορία με αρκετές αυτοκτονίες που θα μπορούσαν κάλλιστα να ειδωθούν ως συμβολισμοί της απώλειας, μια ιστορία που δείχνει πόσο μοιάζουν οι άνθρωποι μέσα τους με τρυφερά βλαστάρια, ανεκτίμητη ιδιαίτερα στη σημερινή κοινωνία που έχει γίνει πολύ σκληρή.

Ό,τι και να γράψω θα είναι λίγο. (Αν δεν ήταν, θα είχα γράψει εγώ το Νορβηγικό Δάσος, χε χε…)

Α, να πω και δυο λόγια για την ιστορία, ε; Λοιπόν, ένα αγόρι, δύο κορίτσια, μια ώριμη γυναίκα και πολύ σούσι. Γεύσεις από φοιτητική ζωή, γεύσεις και από βαθιά συναισθήματα, αλλά κι από την αβεβαιότητα που τα συνοδεύει. Για περισσότερα, διαβάστε το βιβλίο.

Τέλος, και χαίρομαι ιδιαίτερα γι’ αυτό, έχει και ένα -τουλάχιστον- ηθικό δίδαγμα (λατρεύω τα ηθικά διδάγματα): «Μα πέρα απ’ όλα αυτά, κοίτα να γίνεις ευτυχισμένος… … Να μεγαλώσεις κι άλλο, να ωριμάσεις. Έφυγα απ’ το σανατόριο και ήρθα όλο το δρόμο, ως εδώ, για να σου πω αυτό το πράγμα…»

Ευχαριστώ, Αννίτα, για την αποκάλυψη.

Εργογραφία: After Dark, Blind Willow Sleeping Woman (συλλογή από 24 ή 25 μικρές ιστορίες), Kafka on the Shore, Vintage Murakami (αποσπάσματα από έργα του και δύο μικρές ιστορίες: Barn Burning και Honeypie), The Wind-Up Bird Chronicle (Το Κουρδιστό Πουλί), South of the Border West of the Sun, The Elephant Vanishes (συλλογή), Dance Dance Dance, Hard boiled Wonderland and the End of the World, Sputnik Sweetheart, Underground, A Wild Sheep Chase, After the Quake (6 ιστορίες).

Επιπλέον, βρήκα αναφορές για τα εξής που δεν γνωρίζω αν περιλαμβάνονται σε κάποια από τις συλλογές του: Hear the Wind sing, Pinball.