Hello, my love…
Έτσι όπως μόνο δυο ψυχές που αγαπήθηκαν πολύ μπορούνε να πούνε, απλά, να περικλείσουν μέσα σε τρεις λέξεις την βαθιά οικειότητα, την αμέριστη αφοσίωση, το αβίαστο κ’ καθολικό δόσιμο..
Hello, my love… σου λέω, το καλημέρισμα που φανερώνει τη μοναδική λύτρωση που υπάρχει σ’ αυτόν τον κόσμο της ψυχρής λογικής, σ’ αυτόν τον ασφυκτικό κλειό του εγωκεντρισμού και της παράνοιας.
Hello, my love…, συναντιόμαστε πάλι σ’ αυτό το μυστικό τόπο, κάτω απ’ τα δένδρα τα ψηλά, στο ισκιόδροσο όπου η αγάπη μας απλώνει ρίζες και κλαδιά και ετοιμάζει μπουμπούκια. Μακρυά από τ’ αδιάκριτα βλέμματα και τις κακοήθειες, τις παρεξηγήσεις και τις απαιτήσεις, τις ανασφάλειες, τις προϋποθέσεις. Μαζί βαδίζουμε πιασμένοι χέρι χέρι, μια ψυχή σε δυο σώματα, δυο ψυχές σ’ ένα. Μιλάμε με το βλέμμα, όπως μόνο οι τρελλοί και οι αληθινά αγαπώντες μπορούν.
Hello, my love…, μου λες, ξέπλυνε τον πόνο από πάνω σου, άσε την πίκρα και την οργή να κυλίσουν χάμω, μην επιτρέπεις να σε αγγίζει η μικροπρέπεια και η ανασφάλεια. Έχε πίστη και μη με ψάχνεις στις σκιές των ανθρώπων, γιατί δεν είμαστε χώρια, ούτε και θα μπορούσαμε, γιατί δεν είμαστε εσύ κι εγώ, αλλά εμείς.
Hello, my love…, μην κλαις, μην έχεις τόση λίγη πίστη… Όλα όσα βλέπεις δεν είναι αληθινά, είναι παιχνίδια του μυαλού, σκιές. Εδώ στο φως, μακρυά από τη σάρκα την απατηλή, εδώ είμαστε.
Και μη γογγύζεις, παρά μόνο έχε υπομονή και πίστη και στο τέλος όλα θα φανερωθούν όπως πραγματικά είναι και θα ανακαλύψεις ότι τόσο καιρό κοιμόσουν στον Παράδεισο κι ονειρευόσουν την Κόλαση.
Filed under: ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ |
Tempe Terra 
πότε χτυπάει το ξυπνητήρι;
Hello, my friend…
😉
ego perimenw n’ akusw to goodbye melodrama ;-p
επ…τι έγινε εδώ, μήπως ήρθε η πραγματικότητα;
Tι γλυκουλικα πραγματα βλεπω εδω γραμμενα? 🙂
Ειναι ωραια να ονειρευεσαι την κολαση και να μην εισαι εκει, προσωπικα μου αρεσει και η κολαση, την θεωρω απαραιτητη (για να μαθω να εκτιμαω περισσοτερο)
Καλησπερα Sad
Είναι κάτι στιγμές τρυφερές και λεπτές
Σαν κλωστές τυλιγμένες σ’ αδράχτι
Σε γυρνούν απαλά σε μεθούν σιωπηρά
Σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι..
Χαμογελάς στα μάτια σου γλυστράω
δε με κοιτάς μα πες μου που να πάω
που να σε ζητώ, που να σ’ αγαπώ
που να σε ξεχνώ
Και με φιλάς, η ανάσα σου αγριεύει
και σου ζητώ αυτό που περισεύει
δυο αναπνοές, λέξεις σου παλιές
κάτι να μη θες
Θέλω να καις, άστρο μου κι’ αν θες
να με προσέχεις στις φτηνές μου τις στιγμές
κι’ απο κει ψηλά ρίξε μια ματιά
πες μου πως βλέπεις τα δικά μου τα παράπονα
Εμείς οι δυο δυο κούνιες στο παρκάκι
τη μια εισαι δώ, σε χάνω σε λιγάκι
αίμα μου ξανθό, που να σ’ αγαπώ
που να σε ξεχνώ
Κι’ αν στο φιλί ξημέρωμα με πάρει
να κοιμηθώ στα χέρια σου κουβάρι
μια γωνιά εδώ, κι’ αν αναστηθώ
πες μου ότι ζω…
Ετσι σημερα τα λογια σου
απ’τον παραδεισο να’ρχονται μοιαζουν
στην ασπρομαυρη ζωη μου
για λιγο τα χρωματα αλλαζουν
Ξερω πως αυριο θα’χεις χαθει
μα μιλα μου ακομα κ αν αυριο ξεχασεις
οσα πιστευεις κ οσα εχεις πει
Φευγει κ ερχεται ο ερωτας κ εμεις πιο σφιχτα
γατζωνομαστε απ’το ενα στο αλλο κορμι
για να κρατηθουμε σ’αυτη τη φυγη…
> Magica, αχ, δύσκολη ερώτηση… Ίσως και τρομαχτική. Τί είναι το ξυπνητήρι; Γιατί, αν είναι αυτό που νομίζω… Αν όμως δεν είναι τότε όσο πιο γρήγορα, τόσο καλύτερα. Να ‘σαι καλά. 🙂
> Soulmates, γειά σου, με τη γλυκιά διάθεση που χουνε τα γραπτά σου.. Σ’ ευχαριστώ για την προσφώνηση, πολύ περισσότερο που δεν έχουμε γνωριστεί παρά μόνο μέσα από τα ίχνη των λέξεων.. :
> keim, άτιμε σάτυρε που δεν μπορώ ποτέ να σου κακιώσω γιατί σ’ έχω στην καρδιά μου, ΞΑΝΑΚΟΚΚΙΝΙΣΕ ΑΘΛΙΕ! 😀
> roidis, κάτι ήρθε, κάτι έφυγε.. κάποια πραγματικότητα χτυπάει τις καμπάνες της… 🙂
> Candys, γλυκούλικα και πικρούλικα μαζί, πως λέμε έναν ανάμικτο χυμό, por favor; 😉
> Wrath, είσαι απίστευτος, ή απλά πιο νέος (στην καρδιά, γιατί στο σώμα κι εγώ είμαι πιπίνι 😉 ).. Κάποια μέρα πρέπει να τα πιούμε οι δυο μας..
> Danai, τι να πω τώρα, πως να σ’ ευχαριστήσω για το υπέροχο ποιηματάκι σου… Μα δεν κουράζεσαι να γράφεις; Να ‘σαι καλά κοπέλα μου.. 🙂
Κι όπως λέει και μια μπαλάντα…
«It’s all in your mind….»
Κρίμα μόνο, που τα ‘αντίο’ σπάνια είναι παιχνίδια του μυαλού..
Τυχερε – που μπορεις να λες αυτες τις λεξεις
Φτάνει να την καλωσορίζες την αγάπη και όλα θα γίνουν.
Αννίτα μου….
Αν έχεις νοιώσει κι έχεις μοιραστεί, ένα αντίο δεν φτάνει να σπάσει τίποτα…..
Ναταλία μου, δε διαφωνώ μαζί σου.
Πράγματι, ένα αντίο δεν είναι αρκετό για να σβήσει, ούτε καν να ξεθωριάσει όσα έχουν χαραχτεί μέσα μας, αλλά ούτε και να σπάσει δεσμούς.
Αυτό που εννοούσα όμως είναι ότι, κι αν πολλές φορές το μυαλό ξεγελιέται στο καλωσόρισμα μιας αγάπης, που ίσως όνειρο να είναι ή ψευδαίσθηση μονάχα, δε συμβαίνει το ίδιο μ’ ένα αντίο. Αυτό, το μυαλό δεν αρέσκεται να το πλάθει. Απλά το αντιλαμβάνεται όταν έρθει.
Μα, στ’ αλήθεια, είναι ωραία να καλωσορίζουμε την αγάπη, έστω κι αν ένα του μυαλού παχνίδι είναι ακόμα.
Λοιπόν φίλε, ξέρεις την άποψη μου για την αγάπη. Και για σένα. Παραείσαι ρομαντικός. Αλλά αυτή είναι η ομορφιά σου.
Τι θα γίνει, θα με αφήσεις να γράψω και εγώ;
> Ναταλία, πού γυρίζεις παλιοσουρτούκα; Όλα στο μυαλό είναι, … μα ΟΛΑ σου λέω! 🙂
> Αννίτα, πράγματι, μα στο μυστικό μου δάσος δεν υπάρχουν αντίο. Μόνο το καλωσόρισμα στο Σπίτι. 🙂
> Dralion, me lucky, you lucky, everybody lucky. Αυτό είναι η αλήθεια. Αρκεί να έχει αυτιά κάποιος. 🙂 … Κι αν μόνο ήξερες πως ακούγεται στ’ αυτιά μου…
> Κατερινάκι, με τη δροσιά σου και την αισιοδοξία σου, λένε, το δύσκολο δεν είναι να φτάσεις στην κορυφή αλλά να μείνεις εκεί…
> Νατάλ (λα φαμ Νατάλ), έτσι… γμτ..
> Αννίτα, πολύ φλερτάρεις με την ιδέα της ψευδαίσθησης.. Τι να σημαίνει άραγε αυτό; 🙂
> Volf, μήπως δεν ήταν καλή ιδέα να συμφωνήσω να γράψεις εδώ; Μήπως απλά να κάνουμε μια συνέντευξη όπου σαν έτεροι δημορεπουμπλικάνοι σε ντιμπέητ να βγάλουμε τα ξίφη; … Πλάκα κάνω. Γράψε… Μάλιστα με βολεύει για το ΣΚ. Αλήθεια, τί θα γράψεις;
Δεν είναι ύπνος.
Είναι μια αλήθεια αφοσίωσης κι αγάπης. Σε ένα σύμπαν ιδιωτικό που σε κρατάει εδώ.
Το να είσαι ζωντανός είναι τρεις λέξεις…
Αν θες ξίφη, ξίφη θα έχεις. Αλλά ετοιμάζω το κείμενο. Μπορεί και αύριο να στο δώσω. 🙂
> druqbar, το ξέρεις σίγουρα εκείνο το κινέζικο με τον φιλόσοφο και την πεταλούδα: είμαι άνθρωπος που ονειρεύεται μια πεταλούδα ή πεταλούδα που ονειρεύεται ότι είναι άνθρωπος;
Παρομοίως.
> Volf, άντε, όλο λόγια είσαι. Σώνε. 🙂