Γράψε! … Γράψε!
Τι είναι αυτός ο καταναγκασμός που σε κάνει να συνοφρυώνεσαι, να σκάβεις το χαρτί με το στυλό όπως το ανυπόμονο άλογο το χώμα, να στριφογυρίζεις αγχωμένος στις έλικες του εγκεφάλου σου όπως ο παγιδευμένος ανθρακωρύχος που ψάχνει την έξοδο;
Τι είναι αυτό που πιέζει το νου – ή μήπως την καρδιά – σου, που ασφυκτιά κάτω από την επιφάνεια της συνείδησης, που ψαύει με τρεμάμενα δάκτυλα τις ρωγμές στον μουχλιασμένο, πέτρινο τοίχο για ένα άνοιγμα;
Κι αν τελικά η έξοδος βρεθεί, παράθυρο στο φως, τι θα ‘ναι αυτό που θα ξεχυθεί; Γάργαρο νερό ή καυτή λάβα; Θα ‘ναι αγάπη, έμπνευση, οργή, ανάσα, δάκρυ, έρωτας, φιλί, αγκαλιά, μετάνοια, φώτιση, τι απ’ όλα αυτά; Ή μήπως όλα αυτά; Ζωή;
Γράψε! … Γράψε!
Filed under: ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ |
Eίναι οι σκέψεις μας. Τα χθόνια αυτά πλάσματα που μας ακολουθούν σαν σκιές σε κάθε μας βήμα.
sad,
egines poihths!!
mou aresei polu h grafh sou..
me suginhses..
filia…
kaloriziko to spiti sou….
pou einai kale to upovruxio???
Ειναι δημιουργια, ειναι μοιρασμα, ειναι ο εαυτος μεσα στον εαυτο 😉
>Κατερίνα, χθόνια, indeed… Σκοτεινά, διψασμένα για ιδέες, έκφραση… Ουφ, μ’ έπιασε πονοκέφαλος… 8)
>Soul, υπερβολές, τώρα, άλλωστε οι γυναίκες πολύ εύκολα συγκινείστε… Thx πάντως 🙂
>Foulianna, wow! πολύ βαθυστόχαστο αυτό που είπες… Έτσι είμαστε εμείς οι βόρειοι 😉
Ζωή είναι,ναι.
Ζωή με σκεπτόμενο νου όμως.
Που πάει ν’αρπάξει τη ζωή απ’την …ουσία, κι όχι απ’τα κέρατα!